เรื่องย่อ

เรื่อง ราวทั้งหมดเกิดขึ้นใน Joseon ประเทศเกาหลี ย้อนกลับไปเมื่อสมัยราชวงศ์ Seonjo เนื้อเรื่องครอบคลุมช่วงเวลา 50 ปีหลังจากการเสียชีวิตของแดจังกึม (หมอหญิงที่มีชื่อเสียงใน Joseon ของเกาหลี) 

โฮจุน เป็นบุตรของมารดาที่เป็น Sangnom (เป็นชนชั้นต่ำของเกาหลี) เนื่องจากสถานภาพทางสังคมของมารดา ทำให้เขาจำต้องเป็น Sangnom ด้วย และต้องอดทนกับการได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เท่าเทียมกันมาตลอด ด้วยสาเหตุนี้เอง เขาจึงใช้ชีวิตอย่างสำมะเลเทเมาไร้จุดหมาย จนเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับขบวนการค้าฝิ่น ขณะนั้น โฮจุนพบหญิงสาวชนชั้นสูงกว่าที่ถูกขับไล่ออกจากเมือง เพราะพ่อของนางถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนทรยศและตายไปในระหว่างทาง โฮจุน รู้สึกเห็นใจหญิงสาวเป็นอย่างมาก จึงช่วยจัดพิธีศพให้ หลังจากนั้นไม่นาน ขบวนการค้าฝิ่นของ โฮจุน ถูกเปิดโปง แต่เขากลับเป็นผู้ที่รอดมาได้เพียงคนเดียว โดยการช่วยเหลือของบิดาที่ทิ้งเขาไปนาน ทั้ง โฮจุน มารดา และหญิงสาวได้รับการช่วยเหลือให้หนีออกนอกเมืองอย่างปลอดภัย ในที่สุด โฮจุน และหญิงสาวที่ถูกเนรเทศได้แต่งงานกันและใช้ชีวิตอย่างสงบที่ Gyeongsang 

เมื่อครั้งที่มารดาของ โฮจุน ล้มป่วย เขาได้รับความช่วยเหลือจากหมอท้องถิ่นที่มีชื่อเสียง ทำให้ โฮจุน ได้ติดตามหมอผู้นี้ และศึกษาเกี่ยวกับเรื่องการรักษาโรค ความสามารถของเขาเริ่มเป็นที่ประจักษ์และเลื่องลือไปอย่างรวดเร็ว ความเฉลียวฉลาดของเขา รู้ไปถึงหูของหญิงกำพร้าผู้หนึ่ง ที่อาศัยอยู่กับอาจารย์ของ โฮจุน เธอเริ่มให้คำแนะนำ โฮจุน เกี่ยวกับการใช้ยา
ภายหลัง โฮจุน โชคดีได้มีโอกาสเข้ารักษาภรรยาของผู้มีตระกูล และทำได้สำเร็จอย่างน่าประหลาดใจ ทำให้ โฮจุน ได้รับการยกย่องจากภรรยาของชนชั้นสูงผู้นี้ ถึงกับเขียนจดหมายชื่นชม โฮจุน ให้ไปทำงานที่โรงพยาบาลในวังหลวง อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ทำให้ที่อาจารย์ของ โฮจุน อิจฉาและขับไล่เขาออกจากการเป็นลูกศิษย์ 

ท่ามกลางสถานการณ์ดังกล่าว มีหมอ 2 คนเริ่มเข้ามาเป็นอาจารย์ โฮจุน และหลังจากนั้น โฮจุน ตัดสินใจที่จะเข้าร่วมการทดสอบทางการแพทย์ใน Hanyang (ปัจจุบันคือกรุงโซล) เมื่อ โฮจุน มาถึงเมือง Hanyang เขากลับถูกปรับตก เพราะไปเข้าสอบไม่ทัน เนื่องจากเขาตัดสินใจรับรักษาคนไข้ที่กำลังป่วยหนัก จนทำให้เขาได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก แต่กลับถูกตำหนิจากอาจารย์คนก่อน น่าเศร้าที่หลังจากนั้นไม่นาน อาจารย์ของ โฮจุน ผู้นี้กลับป่วยหนักและจบชีวิตตัวเองลงด้วยการฆ่าตัวตาย ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้ โฮจุน ยิ่งเพิ่มความเลื่อมใสในการแพทย์รวมไปถึงการสอบเข้า ซึ่งเขาสอบได้ที่หนึ่ง และได้รับรอง เพื่อที่จะเข้าไปทำงานในโรงพยาบาลในวังหลวง 

ณ โรงพยาบาลหลวง โฮจุน พบหมอผู้เคยได้เข้าร่วมการแข่งขัน และพ่ายแพ้ให้กับอาจารย์เก่าของ โฮจุน เมื่อ20 ปีที่แล้ว เมื่อหมอท่านนั้นได้ล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของ โฮจุน กับอาจารย์คนเก่าแล้ว หมอหลวงผู้นี้กลับไสส่งให้ โฮจุน ไปทำงานในส่วนที่ไม่สำคัญของโรงพยาบาล 

ขณะนั้น ความก้าวหน้าของ โฮจุน ถูกหมอหลวงผู้นั้นขัดขวางทุกวิถีทาง จนกระทั่งทุกอย่างจบลง เมื่อน้องชายของนางสนมคนหนึ่งเป็นมะเร็งในกระเพาะอาหาร หมอทุกคนในโรงพยาบาลจนปัญญา ที่จะรักษาคนไข้ให้หายได้ ด้วยเหตุนี้เอง โฮจุน จึงแข่งกับ Yeong ในการรักษาคนไข้นั้น ปรากฏว่า โฮจุน ได้รับชัยชนะ เพราะใช้เวลาในการรักษาเพียง 5 วันเท่านั้น โฮจุน จึงได้รับการปลดปล่อยโดย Yeong ผู้ซึ่งในที่สุดก็ยอมรับความพ่ายแพ้แก่ โฮจุน (และอาจารย์คนล่าสุด) ว่ามีฝีมือด้านการแพทย์เหนือกว่า

ในปีที่ 22 ของราชวงศ์ Seonjo มีโรคระบาดเกิดขึ้น ตามมาด้วยสงครามเกาหลีและญี่ปุ่น โฮจุน ได้ศึกษาค้นคว้าวิธีรักษาโรคระบาดนี้ และได้ช่วยวงการแพทย์เอาไว้เมื่อครั้งวังหลวงต้องถูกอพยพ เขาจัดระบบการรักษาใหม่หมดหลังจากสงครามยุติ ทำให้ได้รับการยกย่องจาก Seonjo ผู้ซึ่งเลื่อนขั้นให้เขาเป็นหมอชั้นหนึ่ง ไม่กี่ปีต่อมา โฮจุน แนะนำให้ Seonjo เปิดเผยวิธีการรักษาของพระราชวังแก่สาธารณะ เพื่อเป็นความพยายามที่จะทำให้ชาวเมือง Joseon ของเกาหลีปกป้องตัวเองจาก
โรคระบาดก่อนที่มันจะเกิดขึ้นอีก 

อย่างไรก็ตาม วันเวลาแห่งความสุขอก็ยู่ได้ไม่นาน เมื่อเกิดสงครามกลางเมืองขึ้นระหว่างเจ้าชาย Yeongchangและ Gwanghaegun เริ่มแรก โฮจุน ปฎิเสธที่จะเข้าร่วมด้วย โดยให้เหตุผลว่าหมอมีหน้าที่ทำการรักษาคนไข้เท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง ในที่สุด สงครามก็สิ้นสุดลงด้วยชัยชนะของ Gwanghaegun ผู้ซึ่งสถาปนาตัวเองขึ้นบัลลังก์หลังจากการสวรรคตของ Seonjo ในปี 1608 เมื่อได้เป็นจักรพรรดิ Gwanghaegun กล่าวหาว่า โฮจุน เป็นกบฏและลงโทษโดยการเนรเทศเขาไปที่ภาคใต้ของประเทศ 

ที่ภาคใต้นั้นเอง โฮจุน ได้รับการช่วยเหลือจากหมอหลวงโดยการลักลอบนำหนังสือแพทย์ไปให้เขา ทำให้เขาเขียน และตีพิมพ์หนังสือคู่มือการรักษา ซึ่งได้รับการยกย่องว่า เป็นวรรณกรรมคลาสสิคโดยบรรดาแพทย์แห่งตะวันออกในปี 1610

ในปี 1611 Gwanghaegun ได้อภัยโทษให้แก่ โฮจุน และมีคำสั่งให้รับเขากลับเข้าวัง แต่ โฮจุน ปฏิเสธ และกลับไปอาศัยอยู่ที่บ้านเกิดของเขาเอง เพื่อรักษาคนไข้ที่นั่น ขณะนั้น เกิดโรคระบาดขึ้นอีกครั้ง ทำให้ โฮจุน ถูกเรียกตัวกลับเข้าโรงพยาบาลในวังหลวง เพื่อศึกษาค้นคว้าหาวิธีรักษา การค้นคว้าประสบผลสำเร็จ แต่ทำให้ โฮจุน เหนื่อยมาก และติดโรคระบาดโดยไม่รู้ตัว เขาเสียชีวิตลงในปี 1615 ท่ามกลางความเศร้าโศกของคนทั้งชาต

เรื่อง ราวทั้งหมดเกิดขึ้นใน Joseon ประเทศเกาหลี ย้อนกลับไปเมื่อสมัยราชวงศ์ Seonjo เนื้อเรื่องครอบคลุมช่วงเวลา 50 ปีหลังจากการเสียชีวิตของแดจังกึม (หมอหญิงที่มีชื่อเสียงใน Joseon ของเกาหลี) 

โฮจุน เป็นบุตรของมารดาที่เป็น Sangnom (เป็นชนชั้นต่ำของเกาหลี) เนื่องจากสถานภาพทางสังคมของมารดา ทำให้เขาจำต้องเป็น Sangnom ด้วย และต้องอดทนกับการได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เท่าเทียมกันมาตลอด ด้วยสาเหตุนี้เอง เขาจึงใช้ชีวิตอย่างสำมะเลเทเมาไร้จุดหมาย จนเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับขบวนการค้าฝิ่น ขณะนั้น โฮจุนพบหญิงสาวชนชั้นสูงกว่าที่ถูกขับไล่ออกจากเมือง เพราะพ่อของนางถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนทรยศและตายไปในระหว่างทาง โฮจุน รู้สึกเห็นใจหญิงสาวเป็นอย่างมาก จึงช่วยจัดพิธีศพให้ หลังจากนั้นไม่นาน ขบวนการค้าฝิ่นของ โฮจุน ถูกเปิดโปง แต่เขากลับเป็นผู้ที่รอดมาได้เพียงคนเดียว โดยการช่วยเหลือของบิดาที่ทิ้งเขาไปนาน ทั้ง โฮจุน มารดา และหญิงสาวได้รับการช่วยเหลือให้หนีออกนอกเมืองอย่างปลอดภัย ในที่สุด โฮจุน และหญิงสาวที่ถูกเนรเทศได้แต่งงานกันและใช้ชีวิตอย่างสงบที่ Gyeongsang 

เมื่อครั้งที่มารดาของ โฮจุน ล้มป่วย เขาได้รับความช่วยเหลือจากหมอท้องถิ่นที่มีชื่อเสียง ทำให้ โฮจุน ได้ติดตามหมอผู้นี้ และศึกษาเกี่ยวกับเรื่องการรักษาโรค ความสามารถของเขาเริ่มเป็นที่ประจักษ์และเลื่องลือไปอย่างรวดเร็ว ความเฉลียวฉลาดของเขา รู้ไปถึงหูของหญิงกำพร้าผู้หนึ่ง ที่อาศัยอยู่กับอาจารย์ของ โฮจุน เธอเริ่มให้คำแนะนำ โฮจุน เกี่ยวกับการใช้ยา
ภายหลัง โฮจุน โชคดีได้มีโอกาสเข้ารักษาภรรยาของผู้มีตระกูล และทำได้สำเร็จอย่างน่าประหลาดใจ ทำให้ โฮจุน ได้รับการยกย่องจากภรรยาของชนชั้นสูงผู้นี้ ถึงกับเขียนจดหมายชื่นชม โฮจุน ให้ไปทำงานที่โรงพยาบาลในวังหลวง อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ทำให้ที่อาจารย์ของ โฮจุน อิจฉาและขับไล่เขาออกจากการเป็นลูกศิษย์ 

ท่ามกลางสถานการณ์ดังกล่าว มีหมอ 2 คนเริ่มเข้ามาเป็นอาจารย์ โฮจุน และหลังจากนั้น โฮจุน ตัดสินใจที่จะเข้าร่วมการทดสอบทางการแพทย์ใน Hanyang (ปัจจุบันคือกรุงโซล) เมื่อ โฮจุน มาถึงเมือง Hanyang เขากลับถูกปรับตก เพราะไปเข้าสอบไม่ทัน เนื่องจากเขาตัดสินใจรับรักษาคนไข้ที่กำลังป่วยหนัก จนทำให้เขาได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก แต่กลับถูกตำหนิจากอาจารย์คนก่อน น่าเศร้าที่หลังจากนั้นไม่นาน อาจารย์ของ โฮจุน ผู้นี้กลับป่วยหนักและจบชีวิตตัวเองลงด้วยการฆ่าตัวตาย ด้วยเหตุนี้เอง ทำให้ โฮจุน ยิ่งเพิ่มความเลื่อมใสในการแพทย์รวมไปถึงการสอบเข้า ซึ่งเขาสอบได้ที่หนึ่ง และได้รับรอง เพื่อที่จะเข้าไปทำงานในโรงพยาบาลในวังหลวง 

ณ โรงพยาบาลหลวง โฮจุน พบหมอผู้เคยได้เข้าร่วมการแข่งขัน และพ่ายแพ้ให้กับอาจารย์เก่าของ โฮจุน เมื่อ20 ปีที่แล้ว เมื่อหมอท่านนั้นได้ล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของ โฮจุน กับอาจารย์คนเก่าแล้ว หมอหลวงผู้นี้กลับไสส่งให้ โฮจุน ไปทำงานในส่วนที่ไม่สำคัญของโรงพยาบาล

ขณะนั้น ความก้าวหน้าของ โฮจุน ถูกหมอหลวงผู้นั้นขัดขวางทุกวิถีทาง จนกระทั่งทุกอย่างจบลง เมื่อน้องชายของนางสนมคนหนึ่งเป็นมะเร็งในกระเพาะอาหาร หมอทุกคนในโรงพยาบาลจนปัญญา ที่จะรักษาคนไข้ให้หายได้ ด้วยเหตุนี้เอง โฮจุน จึงแข่งกับ Yeong ในการรักษาคนไข้นั้น ปรากฏว่า โฮจุน ได้รับชัยชนะ เพราะใช้เวลาในการรักษาเพียง 5 วันเท่านั้น โฮจุน จึงได้รับการปลดปล่อยโดย Yeong ผู้ซึ่งในที่สุดก็ยอมรับความพ่ายแพ้แก่ โฮจุน (และอาจารย์คนล่าสุด) ว่ามีฝีมือด้านการแพทย์เหนือกว่า

ในปีที่ 22 ของราชวงศ์ Seonjo มีโรคระบาดเกิดขึ้น ตามมาด้วยสงครามเกาหลีและญี่ปุ่น โฮจุน ได้ศึกษาค้นคว้าวิธีรักษาโรคระบาดนี้ และได้ช่วยวงการแพทย์เอาไว้เมื่อครั้งวังหลวงต้องถูกอพยพ เขาจัดระบบการรักษาใหม่หมดหลังจากสงครามยุติ ทำให้ได้รับการยกย่องจาก Seonjo ผู้ซึ่งเลื่อนขั้นให้เขาเป็นหมอชั้นหนึ่ง ไม่กี่ปีต่อมา โฮจุน แนะนำให้ Seonjo เปิดเผยวิธีการรักษาของพระราชวังแก่สาธารณะ เพื่อเป็นความพยายามที่จะทำให้ชาวเมือง Joseon ของเกาหลีปกป้องตัวเองจาก
โรคระบาดก่อนที่มันจะเกิดขึ้นอีก 

อย่างไรก็ตาม วันเวลาแห่งความสุขอก็ยู่ได้ไม่นาน เมื่อเกิดสงครามกลางเมืองขึ้นระหว่างเจ้าชาย Yeongchangและ Gwanghaegun เริ่มแรก โฮจุน ปฎิเสธที่จะเข้าร่วมด้วย โดยให้เหตุผลว่าหมอมีหน้าที่ทำการรักษาคนไข้เท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง ในที่สุด สงครามก็สิ้นสุดลงด้วยชัยชนะของ Gwanghaegun ผู้ซึ่งสถาปนาตัวเองขึ้นบัลลังก์หลังจากการสวรรคตของ Seonjo ในปี 1608 เมื่อได้เป็นจักรพรรดิ Gwanghaegun กล่าวหาว่า โฮจุน เป็นกบฏและลงโทษโดยการเนรเทศเขาไปที่ภาคใต้ของประเทศ 

ที่ภาคใต้นั้นเอง โฮจุน ได้รับการช่วยเหลือจากหมอหลวงโดยการลักลอบนำหนังสือแพทย์ไปให้เขา ทำให้เขาเขียน และตีพิมพ์หนังสือคู่มือการรักษา ซึ่งได้รับการยกย่องว่า เป็นวรรณกรรมคลาสสิคโดยบรรดาแพทย์แห่งตะวันออกในปี 1610

ในปี 1611 Gwanghaegun ได้อภัยโทษให้แก่ โฮจุน และมีคำสั่งให้รับเขากลับเข้าวัง แต่ โฮจุน ปฏิเสธ และกลับไปอาศัยอยู่ที่บ้านเกิดของเขาเอง เพื่อรักษาคนไข้ที่นั่น ขณะนั้น เกิดโรคระบาดขึ้นอีกครั้ง ทำให้ โฮจุน ถูกเรียกตัวกลับเข้าโรงพยาบาลในวังหลวง เพื่อศึกษาค้นคว้าหาวิธีรักษา การค้นคว้าประสบผลสำเร็จ แต่ทำให้ โฮจุน เหนื่อยมาก และติดโรคระบาดโดยไม่รู้ตัว เขาเสียชีวิตลงในปี 1615 ท่ามกลางความเศร้าโศกของคนทั้งชาติ